Nieprzyjemne zapachy są charakterystyczne dla ścieków. W związku z tym instalacja kanalizacyjna w każdym budynku musi być prawidłowo wykonana oraz utrzymywana w należytym stanie technicznym. Do przedostawania się aerozoli i odorów kanalizacyjnych do pomieszczeń, w których przebywamy może dochodzić w wyniku:
- braku lub źle działającego odpowietrzenia kanalizacji (np. braku lub zbyt małej średnicy wywiewki, zmniejszenie przekroju wywiewki przez gniazdujące ptaki , brak zaworów napowietrzających itp.)
- niewielkie rozszczelnienia pod względem gazowym kanalizacji wewnętrznej (np. niska jakość materiałów, brak na rurach uszczelek czy ich zużycie, niewłaściwe wykonanie podłączeń urządzeń sanitarnych itp.)
Na podstawie §125 ROZPORZĄDZENIA MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. 02.75.690) przewody spustowe (piony) instalacji kanalizacyjnej powinny być wyprowadzone jako przewody wentylacyjne ponad dach. Zakończenie pionu zwane jest wywiewką lub rurą wywiewną. Wprowadzanie przewodów wentylujących piony kanalizacyjne do przewodów dymowych i spalinowych oraz do przewodów wentylacyjnych pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi jest zabronione.
Polska Norma PN-81/B-10700/01 w punkcie 2.6 określa, że:
- Przewody spustowe (piony) powinny być wyprowadzone jako rury wentylacyjne do wysokości od 0,50 do 1,00 m ponad dach w taki sposób, aby odległość wylotu rury od okien i drzwi prowadzących do pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi wynosiła co najmniej 4 m.
- Rury wentylacyjne powinny w miarę możliwości tworzyć pionowe przedłużenie przewodów spustowych. Jeżeli średnica przewodu spustowego jest mniejsza od 150 mm, górna część rury wywiewnej poniżej dachu w odległości 0,50m od jego powierzchni powinna być powiększona o 50 mm. Rur tych nie należy wprowadzać do przewodów wentylacyjnych z pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi oraz przewodów dymowych i spalinowych.
Podczas spływania ścieków w części instalacji tworzy się podciśnienie, które zasysa powietrze do rur, instalacja powinna być tak wykonana, by to powietrze mogło się do niej dostawać i wydostawać swobodnie, nie zakłócając pracy kanalizacji. W związku z tym instalacja musi być otwarta to znaczy, że w najwyższym jej punkcie powinna znajdować się wywiewka oprowadzająca gazy kanalizacyjne i wyrównująca ciśnienie w instalacji do ciśnienia atmosferycznego. Dodatkowe pozostałe piony muszą być wyposażone w zawór napowietrzający umieszczony wewnątrz domu lub ten pion musi zostać połączony z kominkiem wentylacyjnym (wywiewką).
Zawory napowietrzające wprowadzają odpowiednią ilość powietrza do kanalizacji, ale uniemożliwiają wydostawanie się z niej gazów kanałowych. Dzięki temu można je montować wewnątrz budynku. Używa się je do napowietrzania pionów, które nie są połączone z wywiewką oraz do podejść kanalizacyjnych, w których spływanie ścieków jest utrudnione (na przykład gdy podejście jest zbyt długie albo ma za dużo załamań).
Nieodpowiedni sposób wentylowania kanalizacji wewnętrznej a w szczególności brak odpowiednich wywiewek z pionów kanalizacyjnych wyprowadzonych ponad dach może być przyczyną:
- złej pracy instalacji kanalizacyjnej,
- przedostawania się odorów z kanalizacji do pomieszczeń domowych,
- cofnięcia ścieków zalegających w syfonach (zachlapania pomieszczeń ściekami) podczas udrażniania czy prowadzenia podstawowych czynności eksploatacyjnych polegających na czyszczeniu przewodów kanalizacyjnych za pomocą specjalistycznych samochodów ciśnieniowych.
Odpowiedzialność za prawidłowe wykonanie wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej spoczywa na właścicielu budynku.
Do wzrostu nieprzyjemnych zapachów wydobywających się z sieci kanalizacyjnej może dochodzić podczas :
- niskiego ciśnienia atmosferycznego (np. przed wystąpieniem opadów atmosferycznych)
- nielegalnego wprowadzania do kanalizacji niepodczyszczonych ścieków przemysłowych czy przepompowywania do kanalizacji zawartości szamb.